تبادل
لینک هوشمند
اَ لْبِرُّ وَ الصَّدَقَهُ یَنْفیانِ الْفَقْرَ وَ یَزیدانِ فِی الْعُمْرِ وَ یَدْفَعانِ عَنْ صاحِبِهِما سَبعینَ میتَهَ سوءٍ ؛
کار خیر و صدقه، فقر را می بَرند، بر عمر می افزایند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور می کنند.
ثواب الاعمال ، ص 141 .
حسین، (علیه السلام) بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیبj زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه ای و هیچ بَلا دیدهای به خدا روی نمی آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمی کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمی سازد، مگر اینکه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده می کند و گناهش را می بخشد و عمرش را طولانی و روزی اش را گسترده می سازد. پس ای اهل بینش، درس بگیرید!
بحارالانوار ، ج 101، ص 46، ح 5 .
مَنْ صَلّی فی مَسْجِدِ السَّهْلَهِ رَکْعَتَیْنِ زادَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ فی عُمُرِهِ سَنَتَیْنِ ؛
هر کس در مسجد سهله دو رکعت نماز بخواند، خداوند، دو سال بر عمر او می افزاید.
المزار للمفید، ص14.
اللهُمَّ... وَاجْعَلْنی مِمَّنْ اَطَلْتَ عُمْرَهُ وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ اَتْمَمْتَ عَلَیْهِ نِعْمَتَکَ وَ رَضَیْتَ عَنْهُ وَ اَحْیَیْتَهُ حَیاهً طَیِّـبَهً فی اَدْوَمِ السُّرورِ وَ اسْبَغِ الْکَرامَهِ وَ اَتـَمِّ الْعَیْشِ ؛
خداوند! مرا از کسانی قرار ده که عمرشان را دراز و کردارشان را نیکو گردانیده ای و نعمتت را بر آنان تمام کرده ای و از آنان خُرسندی و به آنان زندگی ای پاک، همراه با پایدارترین شادمانی و سرشارترین کرامت و کاملترین رفاه، عطا نموده ای.
بحارالانوار ، ج 98، ص 91، ح 2.
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ... و عَمِّرنی ما کانَ عُمُری بَذلهً فی طاعَتِکَ، فَاِذا کانَ عُمُری مَرتعا للشَّیطانِ فَاقبِضنی الیکَ قَبْلَ اَنْ یَسْبِقَ مَقْتُکَ اِلَیَّ، اَوْ یَسْتَحْکِمَ غَضَبُکَ عَلَیَّ ؛
خدایا بر محمد و آل او درود فرست... و عمرم را تا زمانی که صرف طاعت تو می شود، دراز گردان و هرگاه عمرم چراگاه شیطان گردید، قبل از آن که نفرتت به من رو کند و یا خشمت بر من قطعی شود، جانم را بستان و به سوی خود ببر.
صحیفه سجادیه.
لا تَدَع زیارَهَ الحُسَیْنِ بْنِ عَلیّ علیهالسلام و مُر اَصحابَکَ بِذالِکَ، یَمُدُّ اللّهُ فی عُمْرِکَ و یَزیدُ اللّهُ فی رِزقِکَ و یُحییکَ اللّهُ سَعیدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعیدا و یَکتُبکَ سَعیدا؛
زیارت امام حسین علیه السلام را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش کن، که در این صورت، خداوند عمرت را طولانی و روزیات را زیاد می کند و زندگیات را همراه با سعادت می کند و جز سعادتمند نمی میری و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت می کند.
کامل الزیارات، ص 286.
اِنْ اَحْبَبْتَ اَنْ یَزیدَ اللّهُ فی عُمُرِکَ فَسُرَّ اَبَـوَیْکَ ؛
اگر دوست داری که خداوند عمرت را زیاد کند، پدر و مادرت را شاد کن.
بحارالانوار ، ج 74 ، ص 81 ، ح 84 .
مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِاَهْلِهِ زادَ اللّهُ فی عُمُرِهِ ؛
هر کس به شایستگی در حقّ خانواده اش نیکی کند، خداوند بر عمرش می افزاید.
کافی ، ج 8، ص 219، ح 269.
اِغْسِلُوا اَیْدیَکُمْ قَبْلَ الطَّعامِ وَ بَعْدَهُ فَاِنَّهُ یَنْفِی الْفَقْرَ وَ یَزیدُ فِی الْعُمُرِ؛
دستهایتان را قبل و بعد از غذا خوردن بشویید، که فقر را می بَرَد و بر عمر می افزاید.
محاسن ، ج 2، ص 202، ح 1594.
تَجَنَّـبُوا الْبَوایِقَ یُمَدَّ لَکُمْ فِی الاَْعْمارِ؛
از فتنه ها و بدی ها کناره بگیرید، تا عمرتان طولانی شود .
عیون اخبار الرضا علیهالسلام ، ج 2، ص 40، ح 90.
ثَلاثَهٌ اِنْ یَعْلَمُهنَّ الْمُومِنُ کانَتْ زیادَهً فی عُمُرِهِ وَ بَقاءَ النِّعْمَهِ عَلَیْهِ: تَطْویلُهُ فی رُکوعِهِ وَ سجودِهِ فی صلاتِهِ وَ تَطْویلُهُ لِجلوسِهِ عَلی طَعامِهِ اِذا اَطْعَمَ عَلی مایِدَتِهِ وَ اصْطِناعُهُ الْمَعْروفَ اِلی اَهْلِهِ؛
سه چیز است که اگر مومن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره مندی او از نعمتها می شود: طول دادن رکوع و سجده، زیاد نشستن بر سر سفره ای که در آن دیگران را اطعام می کند و خوش رفتاری اش با خانواده.
کافی، ج 4، ص 49، ح15.
مَنْ رَجَعَ مِنْ مَکَّهَ وَ هُوَ یَنْوِی الْحَجَّ مِنْ قابِلٍ زیدَ فی عُمْرِهِ ؛
هر کس از مکّه بر گردد و تصمیم داشته باشد که سال بعد هم به حجّ برود، بر عمرش افزوده می شود.
کافی، ج 4، ص 281، ح 3.
ما، غیر از صله رحم، چیزی نمی شناسیم که بر عمر بیفزاید، تا آنجا که گاهی عمر کسی سه سال است، و وقتی که اهل صله رحم می شود، خداوند هم سی سال بر عمرش می افزاید و آن را سی و سه سال می کند و گاهی عمر کسی سی و سه سال است و قطع رحم می کند و خداوند هم سی سال از عمر او می کاهد و عمرش را به سه سال، کاهش می دهد.
کافی ، ج 2، ص 152 ، ح 17 .
اَلذُّنوبُ الَّتی تُغَیِّیرُ النِّعَمَ الْبَغْیُ وَ الذُّنوبُ التَّی تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتی تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَالَّتی تَهْتِکُ السُّتورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتی تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنا وَ الَّتی تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطیعَهُ الرَّحِمِ وَالَّتی تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَواءَ عُقوقُ الْوالِدَیْنِ؛
گناهی که نعمتها را تغییر می دهد، تجاوز به حقوق دیگران است. گناهی که پشیمانی می آورد، قتل است. گناهی که گرفتاری ایجاد می کند، ظلم است. گناهی که آبرو می بَرد، شرابخواری است. گناهی که جلوی روزی را می گیرد، زناست. گناهی که مرگ را شتاب می بخشد، قطع رابطه با خویشان است. گناهی که مانع استجابت دعا می شود و زندگی را تیره و تار می کند، نافرمانی از پدر مادر است.
علل الشرایع ، ج 2، ص 584 .
اَرْبَعَهٌ تُهْرِمُ قَبْلَ اَوانِ الْهَرَمِ: اَکْلُ الْقَدیدِ وَ الْقُعُودُ عَلَی النَّداوَهِ وَ الصُّعودُ فِی الدَّرَجِ وَ مُجامَعَهُ الْعَجوزِ ؛
چهار چیز، انسان را پیش از فرا رسیدن هنگام پیری، پیر می کند: خوردن گوشت خشکیده، نشستن بر جای مرطوب، بالا رفتن از پلّه و آمیزش با پیر زنان.
تحف العقول ، ص 317 .
اَلْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ یَعْمُرانِ الدّیارَ وَ یَزیدانِ فِی الاَْعْمارِ ؛
نیکوکاری و خوش اخلاقی، خانه ها را آباد و عمرها را طولانی می کنند.
کافی ، ج 2، ص 100، ح 8 .
بَرَکَهُ الْعُمْرِ فی حُسْنِ العَمَلِ ؛
برکت عمر در خوب انجام دادنِ کارهاست.
غررالحکم ، ح 4434
زیادَهُ الشُّکْرِ وَ صِلَهُ الرَّحِمِ تَزیدُ فِی الْعُمْرِ وَ تَفْسَحُ فِی الاَْجَلِ ؛
شکرگزاری فراوان و صله رحم، عمر را زیاد می کنند و بر مُهلت زندگی می افزایند.
عیون الحکم والمواعظ، ص 275، ح 4999.
کَثْرَهُ اصطِناعِ الْمَعْروفِ تَزیدُ فِی الْعُمُرِ وَ تَنْشُرُ الذِّکْرَ ؛
زیاد کار نیک انجام دادن، عمر را می افزاید و نام را پرآوازه می سازد.
غررالحکم، ح 7113 .
امام علی (علیه السلام) فرمودند:
وَیْحُ النّایِمِ ما اَخْسَرَهُ! قَصُرَ عُمْرُهُ وَ قَلَّ اَجْرُهُ؛
وای بر آنکه در خواب (غفلت) است! چه زیانکار است! عمر او کوتاه شده است و پاداش او کم.
عیون الحکم والمواعظ ، ص 504، ح 9239 .
ایّاکَ وَ طولَ الاَْمَلِ فَکَمُ مِنْ مَغْرورٍ اِفْتَتَنَ بِطولِ اَمَلِهِ فَاَفْسَدَ عَمَلَهُ وَ قَطَعَ اَجَلَهُ فَلا اَمَلَهُ اَدْرَکَ وَ لا مافاتَهُ اسْتَدْرَکَ ؛
از آرزوی دور و دراز بپرهیز، چه بسا فریب خورده ای که به آرزوی دراز خویش، فریب خورد و کارش را تباه و مرگش را قطعی کرد و در نتیجه، نه به آرزویش رسید و نه آنچه را که از دست داده بود، جبران کرد.
عیون الحکم والمواعظ ، ص 99، ح 2278 .
مَنْ جارَ قَصُرَ عُمْرُهُ ؛
هر کس ظلم کند، عمرش کوتاه می شود.
عیون الحکم والمواعظ ، ص 429، ح 7334 .
یَابْنَ آدَمَ! اِبْرِرْ واِلدَیْکَ وَ صِلْ رَحِمَکَ، یُیَسَّر لَکَ یُسْرُکَ وَ یُمَدَّ لَکَ فی عُمْرِکَ و اَطِع رَبَّکَ تُسَّمی عاقِلاً و لا تَعصَهُ تُسَمّی جاهِلاً؛
ای فرزند آدم! به پدر و مادرت نیکی کن و صله رحم داشته باش تا خداوند، کارت را آسان و عمرت را طولانی بگرداند. پروردگارت را فرمان ببر تا خردمند به شمار آیی و از او نافرمانی نکن که نادان شمرده می شوی.
الفردوس، ج 5، ص 282، ح 8190
اَرْبَعهٌ تَزیدُ فِی الْعُمْرِ: اَلتَّزویجُ بِالاَْبْکارِ، وَ الاِْغْتِسالُ بِالْماءِ الحارِّ وَ النَّوْمُ عَلَی الْیَسارِ وَاَکْلُ التُّفاحِ بِالاَْسْحارِ ؛
چهار چیز، بر عمر می افزایند: ازدواج با دختران، شستشو با آب گرم، خوابیدن بر شانه چپ و خوردن سیب در سحرگاهان.
مواعظ العددیه ، ص 211.
مَنْ اُلْهِمَ الصِّدْقَ فی کَلامِهِ وَ الاِْنْصافَ مِنْ نَفْسِهِ وَ بِرَّ والِدَیْهِ وَ وَصلَ رَحِمِهِ، اُنْسِیءَ لَهُ فی اَجَلُهُ وَ وُسِّعَ عَلَیْهِ فی رِزْقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقْلِهِ وَ لُـقِّنَ حُجَّتَهُ وَقْتَ مُساءَلَتِهِ ؛
به هر کس، راستگویی در گفتار، انصاف در رفتار، نیکی به والدین و صله رحم الهام شود، اجلش به تاخیر می افتد، روزیش زیاد میگردد، از عقلش بهره مند می شود و هنگام سوال [ماموران الهی] پاسخ لازم به او تلقین می گردد.
اعلام الدین ، ص 265 .
مَنْ اَرادَ الْـبَقاءَ و لا بَقاءَ: فَلْیُباکِرِ الْغَداءَ وَلْیُجَوِّدِ الْحِذاءَ وَلْیُخَفَّفِ الرِّداءَ وَلْیُقِلَّ مُجامَعَهَ النِّساءِ. قیلَ یا رَسولَ اللّهِ وَ ما خِفَّهُ الرِّداءِ؟ قالَ: قِلَّهُ الدَّیْنَ ؛
هر کس ماندگاری می خواهد ـ و البته ماندگاری [ابدی] وجود ندارد ـ باید صبحانه را زودتر بخورد، کفش مناسب بپوشد، ردای (بالاپوش) خود را سبک کند و کمتر با زنان بیامیزد. پرسیدند: ای پیامبر خدا! سبک بودن رَدا به چیست؟ فرمودند: به کم بودنِ بدهی.
من لایحضره الفقیه ، ج 3، ص 555، ح4902.
مَنْ وَلیَ مِنْ اُمورِ الْمُسْلِمینَ شَیْیا فَحَسُنَتْ سیرَتُهُ رُزِقَ الْهَیْبَهَ فی قُلوبِهِمْ... وَ اِذا عَدَلَ فیهِمْ مُدَّ فی عُمُرِهِ ؛
هر کس اداره بخشی از امور مسلمانان را بر عهده بگیرد و رفتارش خوب باشد، در دلهای آنان هیبت می یابد... و اگر در میان آنان به عدالت رفتار کند، عمرش افزون می گردد.
ذیل تاریخ بغداد ، ج2، ص 136، ح 419 .
کانَ فی ما اَعْطَی اللّهُ تَعالی مُوسی فِی الاَْلْواحِ... اُشْکُرْ لی وَ لِوالِدَیْکَ اَقِکَ الْمَتالِفَ وَ اُنـْسِیءْ لَکَ فی عُمُرِکَ وَ اُحْیِیکَ حَیاهً طَیِّـبَهً وَ اَقْلَبَکَ اِلی خَیْرٍِ مِنْها؛
در آنچه خدای متعال در «الواح» به موسی علیه السلام داد، از جمله چنین بود:... مرا و پدر و مادرت را سپاسگزاری کن، تا از نابود شدن ها حفظت کنم و اجلت را به تاخیر بیندازم و به تو زندگی ای پاک ببخشم و تو را از این زندگی به سوی بهتر از آن، ببرم.
تاریخ دمشق ، ج 61، ص 128.
طوبی لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ فَحَسُنَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ رَضیَ عَنْهُ رَبُّهُ وَ وَیْلٌ لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ ساءَ عَمَلُهُ وَ ساءَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ سَخِطَ عَلَیْهِ رَبُّهُ؛
خوشا به سعادت کسی که عمرش طولانی و کردارش خوب باشد. چنین کسی عاقبتش خوب است؛ زیرا پروردگارش از او راضی است. و وای بر کسی که عمرش طولانی و کردارش بد باشد. چنین کسی عاقبتش بد است؛ چرا که پروردگارش از او ناراضی است.
بحارالانوار، ج 69، ص 400، ح 95.
اِذا غَضِبَ اللّهُ تَعالی عَلی اُمَّهٍ ثُمَّ لَمْ یُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسْعارُها و قَصُرَتْ اعْمارُها و لَم یَربَح تُجّارُها و لَم تَزکُ ثِمارُها و لَم تَغْزُر اَنـْهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و سُلِّطَ عَلَیْها اَشرارُها؛
هرگاه خداوند متعال بر مردمی خشم بگیرد و بر ایشان عذاب نفرستد، اجناس آنها گران و عمرشان کوتاه می شود، بازرگانان آنها سود نمی برند، میوه هایشان سالم نمی ماند، رودخانه های آنها پر آب نمی گردد، باران از آنها دریغ می شود و بَدان آنان بر ایشان مسلّط می گردند.
من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 524، ح 1489.
اِنَّ الْقَوْمَ لَیَکونونَ فَجَرَهً وَ لا یَکونونَ بَرَرَهً فَیَصِلونَ اَرْحامَهُمْ فَتَنْمی اَمْوالُهُمْ وَ تَطولُ اَعْمارُهُمْ فَکَیْفَ اِذا کانوا اَبرارا بَرَرَهً!؟
مردمی که گناهکارند و نه نیکوکار، با صله رحم، اموالشان زیاد و عمرشان طولانی می شود. حال اگر نیک و نیکوکار باشند، چه خواهد شد!؟
کافی ، ج 2، ص 155، ح 21.
مَوْتُ الاِْنْسانِ بِالذُّنوبِ اَکْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالاَْجَلِ وَ حَیاتُهُ بِالبِرِّ اَکْثَرُ مِنْ حَیاتِهِ بِالْعُمُرِ؛
مرگ انسانها در نتیجه گناهان، بیشتر از مرگ آنها در نتیجه فرا رسیدنِ اَجَل است و زنده ماندن انسانها در نتیجه نیکی هایشان، بیشتر از زندگی کردنشان به خاطر باقی بودنِ عمر است.
مکارم الاخلاق، ص 362.
فِی الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنْها فِی الدُّنْیا وَ ثلاثٌ فِی الاْآخِرَهِ، فَاَمّا الَّتی فِی الدُّنْیا فَیَذْهَبُ بِالْبَهاءِ وَ یُعَجِّلُ الْفَناءَ وَ یَقْطَعُ الرِّزْقَ وَ اَمّا الَّتی فِی الاْآخِرَهِ فَسوءُ الْحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الْخُلودُ فِی النّارِ ؛
زِنا، شش پیامد دارد: سه در دنیا و سه در آخرت. سه پیامد دنیایی اش این است که: آبرو را می بَرد، مرگ را شتاب می بخشد و روزی را می بُرد و سه پیامد آخرتی اش: سختی حسابرسی، خشم خدای رحمان و ماندگاری در آتش است.
خصال ، ص 321، ح 3 .
بَشِّروا الْمَحْرورینَ بِطولِ الْعُمْرِ ؛
گرم مِزاجان را به طول عمر، مژده دهید.
بحارالانوار، ج 62، ص 290.
اَکْثِرْ مِنْ الطَّهورِ یَزِدِ اللّهُ فی عُمُرِکَ؛
وضو زیاد بگیر تا خداوند، عمرت را زیاد کند.
1 امالی مفید ، ص 60، ح 5 .
مَنْ سَرَّهُ اَنْ یُنْسَاَلـَهُ فی عُمُرِهِ وَ یُوَسَّعَ لَهُ فی رِزْقِهِ فَلْیَتَّقِ اللّهَ وَ لْیَصِلْ رَحِمَهُ؛
هر کس دوست دارد که عمرش طولانی و روزی اش زیاد شود، تقوای الهی پیشه کند و صله رحم نماید.
بحارالانوار ، ج 74، ص 102، ح 56 .
اَلصَّدَقَهُ عَلی وَجْهِها وَ بِرُّ الْوالِدَیْنِ وَ اصْطِناعُ الْمَعْروفِ یُحَوِّلُ الشَّقاءَ سَعادَهً وَ یَزیدُ فِی الْعُمْرِ؛
صدقه دادن با مراعات شرایطش و خوبی کردن به پدر و مادر و انجام دادن کارهای نیک، بدبختی را به خوشبختی تبدیل می کند و بر عمر می افزاید.
کنزالعمال ، ح 4444 .
مَنْ قَلَّمَ اَظفارَهُ یَوْمَ الجُمُعَهِ یَزیدُ فی عُمُرِهِ و مالِهِ؛
هر کس در روز جمعه ناخنهایش را کوتاه کند، عمر و مالش زیاد می شود.
جامع الاخبار ، ص 333 .
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
لا تَدَعُوا الْعَشاءَ وَ لَوْ عَلی حَشَفَهٍ اِنّی اَخْشی عَلی اُمَّتی مِنْ تَرْکِ العَشاءِ الْهَرَمَ فَاِنَّ العَشاءَ قُوَّهُ الشَیْخِ وَ الشّابِّ ؛
شام را ترک نکنید، هر چند به خوردن دانه خرمای خشکیده ای باشد. من بر امّتم از این بیم دارم که با ترکِ خوردن شام، پیری و شکستگی به سراغشان آید؛ چرا که خوردنِ شام، مایه نیرومندی پیر و جوان است.
محاسن ، ج 2، ص 421، ح 202 .
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
صِلَهُ الرَّحِمِ تَعمُرُ الدِّیارَ وَ تَزیدُ فی الاعمارِ وَ اِن کانَ اَهلُها غَیرَ اَخیارٍ؛
صله رحم، خانه ها را آباد و عمرها را طولانی می کند، هر چند صله رحم کنندگان مردمان خوبی نباشند.
امالی طوسی، ص 481، ح 18
